Της Έρσης Κόκκοτα
Οι βουλευτικές εκλογές πλησιάζουν, έχοντας διανύσει μια μακριά και εξαντλητική προεκλογική περίοδο.
Σε αυτήν λοιπόν την προεκλογική περίοδο, εκτός από τα πρωταρχικά και δυσεπίλυτα θέματα, -πως από το επιτελικό κράτος μέσω διαρθρωτικών αλλαγών, θα μετατραπεί σε αναπτυξιακό, μαζί με θέματα που αφορούν την κοινωνία, ανακύπτουν σκέψεις και έντονος προβληματισμός για τον λεγόμενο «πολιτικό πολιτισμό» που αποτυπώνεται στις επικοινωνιακές στρατηγικές, στις δράσεις και στον πολιτικό διάλογο που είναι στο απόγειό του.
Η στάση της έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης, της σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων, των υπονομευτικών υπονοούμενων και της ειρωνείας δυστυχώς επικρατούν. Παράλληλοι μονόλογοι στα κανάλια και η τακτική της λάσπης στον ανεμιστήρα, είναι καθημερινά φαινόμενα. Και δυστυχώς όταν όλα τα προηγούμενα επικρατούν, δίνουν και την υπόνοια αντίστοιχων θέσεων και πεποιθήσεων…
Η κοινωνία ασφυκτιά, η στενοχώρια φέρνει θυμό και το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο και δεδομένο: απαξιώνεται η εκλογική διαδικασία στο σύνολό της, αντιμετωπίζεται σαν μία αρένα στην οποία οι πολιτικοί είναι οι μονομάχοι και ο πολίτης θεατής και ως τέτοιος θέλει να παραμείνει.
Γιατί άλλωστε να θέλει να συμμετάσχει σε κάτι τέτοιο; Για ποιο λόγο να θέλει κάποιος να γίνει μέρος μίας εκλογικής διαδικασίας που σε ανησυχητικό βαθμό το άκουσμά της προκαλεί έντονα τους παραπάνω συνειρμούς;
Πρέπει να αποτελεί κτήμα όλων μας ότι η στάση και το γνήσιο συναίσθημα που οφείλει η πολιτική και οι πολιτικοί να δημιουργούν στον πολίτη δεν πρέπει να είναι τίποτα λιγότερο από μία αυτονόητη θέληση διαμόρφωσης του πολιτικού γίγνεσθαι, αφού από αυτό εξαρτάται η ζωή όλων μας.
Σήμερα το πρόβλημα είναι στην υποβάθμιση της ατομικής ευθύνης. Οι πολίτες έχουν ευθύνη και οφείλουν να την αναλάβουν. Οφείλουν να διεκδικούν, να νοιάζονται για τον τρόπο οργάνωσης της Κοινωνίας και της Πολιτείας, για την λειτουργία των εκπροσώπων του – σε επίπεδο κοινοβουλευτικό- αυτοδιοικητικό και συνδικαλιστικό.
Καθαρές κουβέντες και καθαρές θέσεις, απέναντι στις δυνάμεις της συντήρησης και της αδράνειας, που μόνο έτσι μπορούν να επιβάλουν εξασφαλίζοντας την επιβίωση τους.
Για να θέλουν οι πολίτες να διαμορφώσουν επί της ουσίας το πολιτικό γίγνεσθαι, τα κόμματα και εμείς οι εκπρόσωποι, πρέπει να δείξουμε τον πολιτικό μας πολιτισμό, με το έργο μας, τις θέσεις μας, με την εποικοδομητική αντιπαράθεση στα πλαίσια ενός ειλικρινούς, γνήσια συμμετοχικού και όχι προσχηματικού πολιτικού διαλόγου.
Σήμερα μόνο το ΠΑΣΟΚ, με τον Πρόεδρο του Νίκο Ανδρουλάκη, μπορεί να φέρει, το τρένο στις σωστές ράγες… αυτό το αποδεικνύει με το ξεκάθαρο-εκσυγχρονιστικό του πρόγραμμα, δίνοντας έμφαση στην κοινωνική πολιτική και τα ανθρώπινα δικαιώματα, μέσα σ ένα προοδευτικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με αρχές και αξίες αδιαπραγμάτευτες.
Σήμερα είμαστε εδώ γιατί επιλέξαμε την ελπίδα αντί τον φόβο και την
Ομοφωνία, αντί την διαμάχη και την διχόνοια.
Όλα τα υπόλοιπα παρέλκουν όχι μόνο σε αυτήν την προεκλογική περίοδο αλλά στην όλη πολιτική μας παρουσία.
Τελεία, διότι ακολουθεί και η επομένη μέρα των εκλογών…..
